اولادنا اکبادنا: فرزندان ما جگرگوشه های ما هستند.

روزی دو نـــــفـر ســـر یک شتــــری دعــوا کردند و هر یک ادعا کردند از بیابان به اشتباه وارد گله دیگری شده است. هر دو نزد نبی مکرم اسلام ص برای قضاوت رسیدند. حضرت از آنها طلب سند و شهود برای مالکیت نمودند. 

یکی از آن دو گفــــت: من شهـــــادت می دهم ،شتر من در کبدش (جگرش) دو زخم دارد، شتر را نحر کنید اگر نبود، من شتر را به او می بخشم و از حقم می گذرم. 

حضـــرت موافقــت فـرمودند و شــتر را ذبح کردند و ناگهان دو زخم در جگر شتر دیدند. حضرت به اعرابی روی کرده و سوال کردند، تو از کجا دانستی این شتر دو زخم در جگرش دارد؟؟!! عــــــرب گفــت: یـــــــاد دارم شمــــــا فرمودید: اولادنا اکبادنا (فرزندان ما جگر های ما هستند) من دو بچه شتر این ناقه ( شتر ماده) را از چشم او دور کردم و ذبح نمودم. ✍ این شتـــر ماههـا در بــــیابان اشــک ریخـــت و ناله کرد در حالی که من نمی دانستم این قدر بچه هایش را دوست دارد، از این جهت، مطمئن شدم دو زخم در جگرش دارد.

مثـــلی زیبــــــای آذری می گویــــد: اولاد وقتی در شکم توست خون تو را می خورد، وقتی بیرون می آید، جان تو را می خورد (با شیر مادر خوردن و غصه‌دادن به والدین) وقتی می میری مال تو را می خورد.

? ڪتاب راهنمای سعادت ص 563