ساده به رنگ خدا

یک شبی مجنون نمازش را شکست
بی وضو در کوچه لیلا نشست

عشق آن شب مست مستش کرده بود
فارغ از جام الستش کرده بود

سجده ای زد بر لب درگاه او
پُر ز لیلا شد دل پر آه او

گفت یا رب از چه خوارم کرده ای
بر صلیب عشق دارم کرده ای

جام لیلا را به دستم داده ای
وندر این بازی شکستم داده ای

نیشتر عشقش به جانم می زنی
دردم از لیلاست آنم می زنی

خسته ام زین عشق،دل خونم مکن
من که مجنونم تو مجنونم نکن

مرد این بازیچه دیگر نیستم
این تو و لیلای تو… من نیستم

گفت ای دیوانه لیلایت منم
در رگ پنهان و پیدایت منم

سالها با جور لیلا ساختی
من کنارت بودم و نشناختی

عشق لیلا در دلت انداختم
صد قمار عشق یکجا باختم

کردمت آواره صحرا نشد
گفتم عا قل می شوی اما نشد

سوختم در حسرت یک یا ربت
غیر لیلا بر نیامد از لبت

روز و شب او را صدا کردی ولی
دیدم امشب با منی گفتم بلی

مطمئن بودم به من سر می زنی
در حریم خانه ام در می زنی

حال این لیلا که خوارت کرده بود
درس عشقش بی قرارت کرده بود

مرد راهش باش تا شاهت کنم
صد چو لیلا کشته در راهت کنم

شاعر: مرحوم مرتضی عبدالهی

خواند لیلایم “شبی مجنون نمازش را شکست”

شکوه کرد و “بی وضو در کوچه ی لیلا نشست”

خواند این را تا که من عاشق به معبودش شوم

بشکنم بتهای نفس و یار مطرودش شوم

گفتمش لیلای من پس این حکایت گوش کن

جان مجنون، راز مجنون را شنو، جان نوش کن

با تو مجنون میشوم تا درک لیلایم کنم

عشق را بر دل نهم تا ترک بتهایم کنم

گویمش یا رب تو را در چشم لیلا دیده ام

صوت اقراء بسم رب، جز لحن او نشنیده ام

من که اکنون بعد عمری یافتم لیلای خویش

روی زیبایت ببینم در دل دریاش بیش

گر بگوید بنده خاموشی کن و کفرم مگو

گویمش لیلی نشد اینک دلیل گفتگو؟!

آن خداوندی که زد نقش رخ لیلای من

با زبان یار گوید با من شیدا سخن

آن خداوندی که گوید بنده ام پرواز کن

گویمش پرواز من همراه لیلا ساز کن

گر بگوید بنده بس باشد دگر من را بخوان

گویمش در کثرت لیلا و من، خود را بدان

شاعر: محمد سعید پروانه

وقتی ردپای مهربانیت را در قلب کسی باقی یگذاری ….
همیشه بیشتر از حاضرین، حاضر خواهی بود ….
حتی اگر غایب باشی!!!

تعجیل در فرجش صلوات

آداب تلاوت قرآن کریم

قرائت قرآن کریم در هر حال پسندیده است.
پیامبر اکرم (ص) می فرماید: بر تو باد که در هر حال و موقعیتی که هستی، قرآن را تلاوت نمایی.
[وسائل الشیعه،ج4،ص839]
ولی برای بهرمند شدن از فیض الهی، ائمه اطهار در آداب تلاوت قرآن سفارشهایی نموده اند که با عمل به آنها می توان استفاده بهتری از قرآن نمود.
از جمله این آداب:
1- مسواک زدن [ بحار الانوار،ج89،ص213]
2- وضو وطهارت داشتن [بحار الانوار،ج89،ص210]
3- پناه بردن به خداوند پیش از قرائت قرآن.
خداوند در قرآن می فرماید:« وقتی قرآن می خوانی، از شر شیطان رانده شده به خداوند پناه ببر» [نحل/89]
4- قرائت از روی قرآن.
پیامبر اکرم (ص) می فرماید:« قرائت قرآن از روی مصحف، بهترین اعمال امت من است» [بحار الانوار،ج89،ص202]
5- قرائت قرآن با صدای خوش….

کیفیت شکرگزاری

شکر یک معنی دقیقی دارد و آن عبارت است از قدردانی، اندازه شناسی و حق شناسی. لذا شکر هم درباره بنده نسبت به خدا و هم درباره خدا نسبت به بنده به کار می رود» والله شکور حلیم ،آیه 17 سوره تغابن: خدا شکور است » یعنی از عمل بنده قدردانی می کند، آن را از بین نمی برد. بنده اگر بخواهد قدرشناس و شاکر باشید باید قدر نعمتهای خدا را بداند، یعنی هر نعمتی را بداند برای چه هدف و منظوری است و در همان مورد مصرف کند. در تعریف شکر چنین گفته اند« استعمال الشیء فبما خلق الله لاجله: به کار بردن شیء در راهی که به خاطر آن آفریده شده».
ادب و عقل هر انسانی چنین اقتضا میکند که در مقابل خدمات و نیکی های دیگران نسبت به خود، قدردانی و تشکر کند.
پس انسان آگاه است که در مقابل خالق خود که تمام هستی از آن اوست و همه عالم را مسخر انسان کرده، باید سر تعظیم فرود آورد و از او سپاسگذاری کند.
ولی چگونه میتوان از خالقی باعظمت تشکر کرد که سزوار او باشد؟
با اینکه انسان عاجز از به جا آوردن شکر الهی است ولی با این همه به قدر توان باید مراتب شکر و سپاس آن منعم بی همتا را به جا آورد، و کیفیت شکر باری تعالی را میتوان از آیات و روایات و سیره معصومین به دست آورد.
شکر خالق یکتا اقسامی دارد: 1- شکر قلبی
2- شکر زبانی
3- شکر عملی