ساده به رنگ خدا

زندگی زیباست، تماشاییست!

چرا زیبا نمیبینیم؟

چرا گاهی به پای این همه خوبی نمیشینیم؟

چرا با هم نمیخندیم؟

مگر دنیا چه کم دارد؟

ببین این آسمان آبیست!

ببین دنیای ما آکنده از پاکیست!

و خوبی تا ابد پاینده می ماند ….

تو باور کن

همین کافیست …!

خاطرات زیبا هرگز از یاد آدم نمیرن، حالا اون خاطرات زیبا رو خودت خلق کرده باشی یا توسط دیگران خلق شده باشه، به هر حال تصویرهای زیبایی از اونا تو ذهنت هست که همیشه مرور میکنی.

خلق خاطرات قشنگ به خودمون بستگی داره حتی اگه با سختی توام باشه، اگه دل یکی رو نشکنی، اگه باعث ناراحتی کسی نشی،  اگه باری از دوش دیگران برداری هر چند که خودت تو زحمت بیفتی، اگه به کسی که نیاز داره کمک کنی، اگه پای درد و دل یکی بشینی، اگه پشت سر عزیزانت دعا کنی، اگه تجسس نکنی، اگه راز دار باشی، اگه دو رنگ نباشی، اگه سیرت خودت رو زیبا کنی، اگه تحملت رو بالا ببری هر چند تو تنهایی گریه کنی، اگه به روی همه لبخند بزنی حتی اگه دلت پر از غم باشه، اگه با خدای خودت  و مردم رو راست باشی ……. اونوقت شب ها با آرامش سرتو زمین میزاری و با خودت میگی روز خوبی بود هر چند سخت بود و تکرار این شب ها پس از مدت ها، خاطرات قشنگ رو خلق میکنه و اونوقت میبینی زندگیت واقعا داره قشنگ سپری میشه…….

من از همه کسانی که خاطرات زیبایی رو برام پدید آوردن صمیمانه تشکر میکنم، کاش میدونستن چقدر برام عزیزن !

رد پای محبتشون هرگز از دلم پاک نمیشه، بهترین ها را برایشان آرزو میکنم.

کاش همه آدمها مثل حرفهایشان بودند!

کاش ما همانهایی بودیم که خدا می خواست!

کاش مردم نسبت به هم مهربانتر بودند!

کاش سیرت همه زیبا بود!

کاش مردم راستگوتر بودند!

کاش همه سعی میکردند باری از دوش هم بردارند نه  …..!

کاش ………

قسمت نشد که گاه به گاهی ببینمت

حتی به قدر نیم نگاهی ببینمت

تکلیف بیقراری این دل چه میشود؟!

اصلا شما اگر که نخواهی ببینمت؟!

ای کاش یک سه شنبه شبی قسمتم شود

در جمکران و یا سر راهی ببینمت

یا که محرمی شود و بین کوچه ای

در حال کار و نصب سیاهی ببینمت

آقا ! خدا نیاورد آن روز را که من

سرگرم میشوم به گناهی ببینمت

با این دل سیاه و تباهم چه دلخوشم

بر این خیال کهنه واهی ببینمت

دارم یقین که روز وصال تو می رسد

ذکر لبم شده که الهی ببینمت ……